Elke baasje vindt het heerlijk om zijn hond in het gras te zien rennen. Er zijn echter enkele wilde grassen waar honden uit de buurt moeten blijven. Vossenstaarten zijn grassen met zaadschermen die extreem gevaarlijk zijn voor honden.
Dat komt omdat op vossenstaarten vlijmscherpe naalden met weerhaken zijn, ontworpen om met het zaad in de grond te graven. Ze kunnen echter ook door de huid van een hond graven en in zacht weefsel terechtkomen waar ze ernstig letsel, infectie en zelfs de dood kunnen veroorzaken.
Foxtails torpedovormige luifels zijn als kogels en kunnen elk deel van het lichaam van een hond binnendringen. De luifels nestelen zich meestal in de neus, oren, onderbuik, achterkant en poten van een hond. Langharige honden zijn bijzonder vatbaar, omdat de vossenstaart met weerhaken aan de lange vacht van de hond blijft zitten en moeilijk te herkennen is.
Vossenstaarten worden het vaakst gevonden op wilde gerstegrassen en onderscheiden zich door de haarachtige naalden die op de staart van een vos lijken. Soms worden ze ook wel “speergras” genoemd. Bij sommige soorten lijken de aartjes (boven) op gewone gerst of raaigras.
Het gras valt meestal verstoorde locaties binnen, zoals onkruid. Ze groeien langs bermen, stortplaatsen, omheiningen, open velden, bergpaden, braakliggende terreinen en soms grasvelden. Vossestaartgrassen zijn over de hele wereld te vinden. Het heeft zowel in Nederlands als Vlaanderen een vrij algemeen verspreidingsgebied en komt voor op verschillende plekken.
Niet alle vossenstaarten hebben dodelijke voorhoofden, maar grassen zoals vossenstaartgerst en vossenstaartgras hebben bijzonder vervelende voorhoofden. Andere grassoorten, zoals wilde rogge, hebben ook potentieel gevaarlijke luifels.
Vossenstaarten kunnen vast komen te zitten tussen de tenen, in neusgaten of in gehoorgangen. Waar de vossenstaart zich ook bevindt, als hij eenmaal door de huid van een hond is, moet hij door een dierenarts worden onderzocht om er zeker van te zijn dat de hele luifel is verwijderd. Dat komt omdat zodra een vossenstaartluifel door uw hond begint te reizen, ze niet kapot gaan, maar door weefsel en organen reizen.
Een vossenstaart in het oor van een hond kan een trommelvlies perforeren. In een poot kan het de pad scheuren en in de ledemaat terechtkomen. In een oog, blindheid. In de neus en mond kunnen vossenstaarten uiteindelijk naar de longen migreren. De bacteriën die door een luifel worden gedragen, kunnen ook infecties en abcessen veroorzaken. Dat is de reden waarom het verwijderen van vossenstaarten bijna altijd een verdoving en chirurgische ingreep door een dierenarts vereist.
Wat zijn de symptomen waar je op moet letten? Honden kunnen krachtig gaan niezen en klauwen in het getroffen gebied. Soms is de vossenstaart niet goed zichtbaar (indien ingeslikt of ingeademd), andere keren zijn er zichtbare wonden.
Symptomen zijn onder meer:
overmatig niezen (vossenstaart in neus)
een bult op de huid die pijnlijk is om aan te raken
heftig hoofdschudden (vossenstaart in oor)
klauwen in het oog
pus afscheiding uit gebied op de huid
zichtbaar abces
bacteriële infectie (meestal Actinomyces bovis en Nocardia asteroides)
Vossenstaarten zijn het dodelijkst wanneer ze droog en broos worden en de graskoppen beginnen te scheiden. Ze zijn geen gevaar meer wanneer de aartjes mechanisch worden afgesleten (bijvoorbeeld door landbouwtractoren) of in de grond afbreken. In sommige habitats kan vossenstaart binnen enkele weken afbreken, maar in andere kan het maanden duren.
De beste voorzorgsmaatregel om uw hond te beschermen, is om uit de buurt van gebieden met vossenstaarten te blijven. Aangezien er veel soorten bromes en gerst zijn, is het het beste om uw plaatselijke dierenarts te vragen of er een vossenstaart in uw omgeving is gevonden en om uzelf vertrouwd te maken met hoe vossenstaart eruit ziet.
