Marley leefde een ruw leven dat geen enkele hond ooit zou moeten meemaken. Zijn baasjes hielden hem vastgeketend in de achtertuin en schonken hem nauwelijks aandacht.
Als voedsel at hij cheerios uit een vuile pan als hij geluk had, en het enige wat hij moest drinken was vuil water uit een emmer die gevuld was met groene algen.
Als hij opgewonden raakte, sloegen zijn baasjes hem op zijn hoofd. Hij kende zijn eigen naam niet eens, en het enige woord dat hij echt kende was ‘nee’. De enige beschutting die hij had was een vies, klein houten hondenhok, en hij had nog nooit de warmte van een echt bed of zelfs binnenshuis gevoeld.
PETA-veldwerkers deden er alles aan om te proberen Marley in bezit te krijgen om hem een beter leven te geven. Eindelijk, na vijf jaar, stemden zijn eigenaren er eindelijk mee in hem over te dragen aan PETA.
Ze haastten hem naar hun schuilplaats waar ze ontdekten dat hij behalve ernstig ondervoed ook besmet was met parasieten. Hij hongerde niet alleen naar eten, maar hij snakte ook naar aandacht. Arme Marley had in zijn hele leven nog nooit liefde gevoeld.
Een van de PETA-medewerkers, Michael Moss, werd verliefd op Marley en besloot hem een liefdevol voor altijd thuis te geven!
Marley speelt graag in zijn nieuwe achtertuin en wordt verwend met eindeloos veel lekkers, speelgoed en heel veel knuffels! Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, is hij nog steeds positief ingesteld en is het een heel vrolijk en vriendelijk pupje!
