Sommige mensen hebben de gewoonte om hun aanwezigheid in het huis aan hun familie te bevestigen wanneer ze naar huis terugkeren. De huisdieren rennen vrolijk naar hun baas en kwispelen met hun staart omdat ze blij zijn met zijn komst.
Sommige eigenaren van gezelschapsdieren zijn eraan gewend geraakt hun huisdieren te zien wachten op hun thuiskomst na een lange dag op het werk. Dat is het geval voor Roman, die werkt als manager van een middelgroot transportbedrijf en als optometrist in Chicago, VS. Als Roman elke dag thuiskomt van zijn werk, kijkt hij gewoonlijk eerst naar het raam omdat zijn hond Toby daar altijd op hem wacht.
Dit hartverwarmende en gewoontegedrag duurde maar liefst elf jaar. Onlangs moest Roman echter een zeer pijnlijke situatie doormaken. Toby, de hond die hem jarenlang vergezelde, stierf.
De eens zo vrolijke kerel, die op zijn terugkeer wachtte, verschijnt niet meer voor zijn raam. Hoewel Toby al een aantal jaren weg is, komt Roman elke dag thuis van zijn werk en kijkt nog steeds onbewust naar het raam. Maar alles is tevergeefs, hij zal zijn geliefde hond niet meer voor zijn raam zien.
Roman en Toby ontmoetten elkaar 14 jaar geleden toen Toby nog maar twee jaar oud was en de hond van zijn toenmalige vriendin. Toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten, poepte Toby in de woonkamer van Roman, waardoor Roman aanvankelijk dacht dat Toby een snotaap was. De twee konden het in het begin niet zo goed met elkaar vinden.
Toby is een zeer aanhankelijke hond. Hij wil constant de aandacht van Roman, dus hij is altijd ondeugend en ondeugend. Hiervan krijgt Roman hoofdpijn en hij maakte vaak ruzie met Toby over allerlei kleine dingen.
Uiteindelijk haalde zijn vriendin Roman over en zei: “Behandel Toby gewoon als een mensenkind, wees niet altijd boos op hem.”
Als gevolg hiervan probeerde Roman zijn gedrag jegens Toby te veranderen, maar hij verwachtte niet dat de puppy zijn gedrag ook zou veranderen, alsof hij het begreep.
Na een paar jaar werden Roman en Toby onafscheidelijk en hun relatie overtrof zelfs de relatie tussen zijn vriendin en Toby. Een paar jaar later scheidde Roman van zijn vriendin, en omdat hij niet zonder Toby kon, gaf hij het huis aan zijn vriendin. De jaren zijn veranderd en de mensen om hem heen komen en gaan, alleen Toby is altijd aan de zijde van Roman gebleven…
In de volgende jaren die hij met Toby doorbracht, voelde Roman zich nooit eenzaam.
Roman werkte als opticien en is elke dag 8-10 uur op het werk. Geleidelijk begrijpt Toby het patroon van zijn werkuren. Hij zou bij het raam liggen en gretig wachten tot Roman thuiskwam van zijn werk.
Zelfs als Roman maar een paar minuten weg zou gaan en dan naar huis zou komen, zou Toby net zo opgewonden zijn alsof hij hem in vele jaren niet had gezien. Het wachten duurt dag en nacht, lente, zomer, herfst en winter, jaar na jaar…. Jaar na jaar wacht Toby tot zijn baasje thuiskomt.
In Roman’s hart is Toby een perfecte hond die niet vervangen kan worden. Hij is zachtaardig en beleefd en is vooral zachtaardig met kinderen.
Helaas had Toby kanker en moest hij verschillende operaties ondergaan, waaronder gedilateerde cardiomyopathie, en het ging niet goed met zijn gezondheid. Na drie grote operaties kreeg hij in oktober 2018 de diagnose kanker in stadium 4 en nierfalen.
In februari 2019 was Toby’s lichaam erg zwak geworden en kon hij niet meer slikken. Roman en zijn vrienden wilden Toby niet langer zien lijden en namen afscheid van hem. Hij besloot met Toby naar de dierenarts te gaan voor euthanasie….
Toby is al een aantal jaren overleden. Maar Roman’s gewoonte om naar het raam te kijken kon niet worden vermeden. Hij had altijd het gevoel dat Toby er altijd was en nooit wegging.
Toby, met liefde en geluk, gaf Roman de warmste en meest perfecte metgezel, zodat Roman’s leven vol zonneschijn en kleur is. Toby is ook zoals elk dier om ons heen. Ook al veroorzaken ze af en toe problemen, ze zijn er altijd, een trouwe metgezel.
Beetje bij beetje worden ze onze trouwste vrienden en soms zelfs een deel van onze familie.
