Tania Cheek was aan de telefoon met haar beste vriendin, Tracalyn Roberts, toen haar vriendin iets zag waardoor ze haar auto moest stoppen.
“Ze zei: ‘Oh mijn god, Tania – er is een hond vastgebonden aan een stopbord'”, vertelde Cheek, eigenaar van Paws on a Stroll, een hondenuitlaatservice in Houston, aan The Dodo. “Ik zei: ‘Je hebt geen optie, Tracalyn – je moet hem halen.'”
Roberts parkeerde haar auto en stapte uit om de hond te zien, die erg vriendelijk bleek te zijn. De Amerikaanse bulldog was achtergelaten met een volle zak hondenvoer en een briefje op de achterkant van een loonstrookje waarop stond: “Pas alsjeblieft op me!”
Terwijl de hond een beetje schaduw had van nabijgelegen bomen, was het die dag snikheet buiten.
“Ze vond hem rond het middaguur, en het wordt ongeveer 30 tot 35 [graden] op de dag,” zei Cheek. “Op de foto leek het alsof er water in een kom zat, maar er zat eigenlijk niets in. Er stonden alleen maar een stel lege waterflessen omheen.”
Roberts kon niet over het gezicht van de hond komen. Terwijl ze een foto van de hond maakte, zag hij er heel gelukkig uit, maar zijn gezicht viel toen ze zich even afwendde.
“Zijn ogen waren gewoon zo verdrietig,” zei Cheek. “Hij keek haar alleen maar aan en zei:” Ga je weg? Ik denk dat hij echt in de war was over waarom hij was vertrokken.”
Maar Roberts liet de hond, die later Solo zou heten, niet in de steek. In plaats daarvan nam ze hem in haar auto en reed hem naar het huis van hun vriend, dat fungeerde als een zeer tijdelijk pleeggezin.
‘Hij verbleef in het huis van onze vriend Chris,’ zei Cheek. “Ze zetten hem in hun achtertuin met wat water, een schaduwrijke plek, en ze vulden zijn kom met eten.”
Maar Cheek wist dat ze een permanent huis voor Solo moest vinden, of op zijn minst een pleeggezin dat hem voor een langere periode kon vasthouden – dus begon ze over hem te posten op sociale media. Ze kreeg veel berichten van mensen die Solo wilden nemen – maar het probleem was dat ze niet wist hoe ze ze moest doorlichten.
Dus riep Cheek de hulp in van Love and Rescue, een organisatie die helpt bij het vinden van een warm thuis voor pleeghonden.
“Ik wilde er zeker van zijn dat waar hij ook heen ging, hij in een huis zou zijn waar voor hem gezorgd en geliefd werd en niet meer in de steek gelaten zou worden”, zei Cheek.
Love and Rescue raadde een sollicitatieproces aan dat hielp om sollicitanten uit te schakelen die misschien niet de belangen van Solo op het oog hadden. Maar zelfs met de hulp van het bureau had Cheek moeite om de perfecte plek voor Solo te vinden. Maar gelukkig keerden de zaken snel om.
“De mensen die hem uiteindelijk in huis namen, waren eigenlijk mijn moeder en stiefvader,” zei Cheek. “Ik vertelde ze alles over mijn ervaring met het zoeken naar een thuis voor hem, en ze zeiden: ‘We kunnen hem gewoon meenemen.'”
Cheeks moeder en stiefvader hadden al een andere hond en ze waren op zoek naar een speelkameraadje voor hem. Solo bleek de perfecte vriend te zijn.
‘Ze konden het meteen goed met elkaar vinden,’ zei Cheek.
Solo heeft nog steeds wat problemen om door te werken – hij is doodsbang voor harde geluiden en hij heeft de neiging om te rennen zonder te stoppen. Maar Cheek zei dat hij het opmerkelijk goed doet, en Cheeks ouders vinden het geweldig dat hij deel uitmaakt van hun familie.
‘Ze houden van hem,’ zei Cheek. “Ze bellen me elke dag en laten me alles weten wat hij aan het bereiken is. Ze zeggen: ‘Het is gek hoe slim deze hond is. We weten niet waarom hij werd achtergelaten.’”
