Het lukt Melissa niet om werk te vinden: "Ik ben op zoek naar een man maar hij moet miljoenen verdienen"

Entertainment
zondag, 14 januari 2024 om 16:20
schermafbeelding 2024 01 14 om 162026
Een tweevoudige moeder met 800 tatoeages heeft openlijk besproken hoe ze worstelt om een baan te vinden, en ze is van mening dat dit te wijten is aan de inkt op haar lichaam. Ze zoekt een man, maar alleen als hij jaarlijks minimaal 1 miljoen verdient. Melissa Sloan (46) begon zich te tatoeëren toen ze 20 was en werd al snel verslaafd. Sindsdien heeft ze drie lagen inkt op haar gezicht aangebracht en tatoeëert ze over oudere ontwerpen.
Melissa had eerder een baan als schoonmaakster van toiletten, maar sinds ze dat werk verloor, heeft ze moeite om een nieuwe baan te vinden. "Ik kan geen baan vinden," zei Melissa in een interview met de Daily Star. "Ik heb zelfs nog gesolliciteerd voor banen om toiletten schoon te maken bij mij in de buurt, maar ze willen me niet vanwege mijn tatoeages."

"Mijn baas was zelf erg getatoeëerd."

"Buren roddelen vaak dat ik nooit een baan heb gehad, maar dat is niet waar," vervolgde ze. "Ik leef momenteel van een uitkering, maar ik heb een tijdje als toiletreiniger gewerkt. Het duurde echter niet lang voordat ik ontslagen werd omdat ze zeiden dat ik mijn werk niet goed deed. Had dat ook te maken met mijn tatoeages? Ik weet het niet. Mijn baas had veel tatoeages, dus dat zou merkwaardig zijn.”
“Als iemand me morgen een baan zou aanbieden, dan zou ik het zeker aanpakken, ongeacht wat het is," zei ze. Ook meldde de moeder van twee dat ze van plan is om zich tot ze 70 is te blijven tatoeëren. "Elk stukje huid moet worden bedekt. Mijn gezicht is nu al blauw en mensen zeggen dat ik eruitzie als een Smurf. Maar dat maakt mij niet uit.″

Deur gesloten bij tattooshops

Melissa lijkt misschien een droomklant voor tatoeëerders, maar blijkbaar hebben veel van hen haar afgewezen. "Tattooshops sluiten de deur in mijn gezicht," aldus Melissa. "Ze willen me niet binnenlaten en zeggen dat ik te ver ben gegaan en willen daar geen deel van uitmaken. Maar inmiddels ben ik gewend aan deze behandeling. Zelfs de school van mijn kinderen en de lokale bar sluiten hun deuren voor mij. Ik voel me echt uitgesloten van de maatschappij!" concludeerde ze.