De reden waarom Selma van Dijk al langere tijd niet meer op tv te zien is

Ooit was ze hét vertrouwde gezicht van Hart van Nederland, jarenlang een vaste waarde op de Nederlandse televisie. Selma van Dijk presenteerde het nieuws met rust, helderheid en zonder franje, precies wat kijkers zo waardeerden. Maar inmiddels is het opvallend stil rond de voormalig nieuwslezeres. Waar anderen proberen mee te blijven draaien in de mallemolen van de media, koos Selma voor iets totaal anders. En dat bevalt haar uitstekend.

Toen mediabaas John de Mol in 2012 het roer overnam bij SBS6, ging de bezem door de programmering. In de jaren die volgden, verdwenen steeds meer vertrouwde gezichten uit beeld. Ook Selma moest er uiteindelijk aan geloven. In 2019 werd ze, samen met andere prominente collega’s, bedankt voor bewezen diensten. Geen geruchtmakend vertrek, geen interviews vol frustratie, Selma stapte waardig uit de tv-wereld en koos voor een nieuw hoofdstuk.

Waar velen een comeback zouden najagen of zich zouden storten op reality-tv, bewandelde Selma een andere route: die van de muziek. Sinds enkele jaren is ze actief bij NPO Klassiek, waar ze op zondagmiddagen klassieke concerten presenteert. Een wereld die ver afstaat van de jacht op kijkcijfers en snelle headlines, maar des te meer draait om verdieping en liefde voor het vak.

De overstap is misschien verrassend voor het grote publiek, maar voor Selma voelt het als thuiskomen. Muziek speelde altijd al een grote rol in haar leven. Ze speelde als jong meisje viool en volgde ooit lessen aan het conservatorium. Nu mag ze haar oude passie combineren met haar journalistieke vaardigheden. Ze schrijft haar eigen teksten, doet research en laat luisteraars kennismaken met de verhalen achter componisten en muziekstukken.

Voor de camera hoeft ze niet meer. Sterker nog: ze mist het geen moment. “Televisie was een mooie tijd,” vertelt ze in een zeldzaam interview, “maar ik heb daar alles uitgehaald wat erin zat.” De mediawereld laat haar grotendeels met rust, en dat vindt ze prima. Geen screentests, geen pogingen om ‘terug in beeld’ te komen.

Toch is ze niet vergeten. Op straat wordt ze nog geregeld aangesproken. Mensen herinneren zich haar vertrouwde gezicht en prettige stemgeluid. “Wat fijn om u weer eens te zien,” zeggen ze dan. Maar Selma heeft daar geen publicitaire bevestiging meer voor nodig. Ze doet waar ze gelukkig van wordt, en dat straalt ze uit.

De rust die ze nu ervaart staat in schril contrast met de hectiek van Hilversum. Waar anderen zich soms vastklampen aan hun media-imago, laat Selma dat moeiteloos los. Ze heeft geen behoefte om in nostalgische reünies op te duiken of in dansprogramma’s haar gezicht weer te laten zien. Ze leeft in het nu, en doet dat op haar eigen voorwaarden.

Haar verhaal is daarmee bijna inspirerend in z’n eenvoud. Geen comebackdrang, geen mediastunts – slechts een vrouw die haar hart volgt. En misschien is dat wel de mooiste conclusie: dat je ook buiten beeld kunt schitteren, als je maar trouw blijft aan jezelf.